Ο καλλιτέχνης

     Περιμένοντας φίλους χθες στο μοναστηράκι, χάζευα τους πάγκους με τα μεταχειρισμένα βιβλία.  Έψαχνα ένα μικρό διήγημα-περιπέτεια, ίσα να το αρχίσω σε κανένα παγκάκι μέχρι να έρθει η παρέα και να ανηφορίσουμε όλοι μαζί για καφέ στην ταράτσα του Σοκολά.  Στον πάγκο με τα ιστορικά βρήκα και αγόρασα με 3 ευρώ, το ‘ Ο νέγρος του Νάρκισσος ’ του Τζόζεφ Κόνραντ. Δεν γνώριζα ούτε τον (πασίγνωστο εν τέλει) συγγραφέα, ούτε το βιβλίο και αφού κανείς δεν άργησε, έμεινα να κουβαλάω το βιβλιαράκι μαζί μου και να σκέφτομαι πως θα το αφήσω για κάποια άλλη φορά, αφού έχω ήδη αρχίσει δύο άλλα στο σπίτι. Στην επιστροφή διάβασα φευγαλέα το βιογραφικό σημείωμα της (τρομερά ενδιαφέρουσας) ζωής του αξιότιμου κυρίου Τζόζεφ και προχώρησα στην ιδιόχειρη εισαγωγή του βιβλίου, η οποία μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση.  Εξέφραζε με λόγια όμορφα και σαφή, σκέψεις και γνώμες που είχα και εγώ μέσα στο μυαλό μου σαν αόριστες ιδέες, αλλά όχι σαν συμπαγείς λέξεις.  Παραθέτω αυτούσιες τις δύο από τις πέντε σελίδες της εισαγωγής σε μετάφραση Μάρκου Ρήγου και ελπίζω να το βρείτε τόσο ενδιαφέρον όσο το βρήκα και εγώ.

     «Ένα έργο που δημιουργεί φιλοδοξίες αν και ταπεινές,  μέσα στα πλαίσια της τέχνης,  θα πρέπει να δικαιώνει τις προθέσεις του στην κάθε σειρά. Και η ίδια η τέχνη μπορεί να λεχθεί πως είναι η αποκλειστική προσπάθεια ν’ αποδοθεί η υψηλή έννοια της δικαιοσύνης στον ορατό κόσμο,  φωτίζοντας την αλήθεια,  πολύμορφη ή όχι,  που είναι η βάση του κάθε χαρακτηριστικού της.  Είναι μια απόπειρα να βρεθεί μέσα στις μορφές της,  στις αποχρώσεις της,  στο φώς της,  στις σκιές της,  στα χαρακτηριστικά του υλικού της,  και στα γεγονότα της ζωής,  τι είναι βασικότερο,  τι αιώνιο και σημαντικό – τη μόνη λαμπρή και πειστική τους ποιότητα -  την ίδια την αλήθεια της ύπαρξής τους.  Τότε ο καλλιτέχνης,  σαν τον σκεπτικιστή ή τον επιστήμονα,  γυρεύει την αλήθεια και γοητεύεται απ’ αυτήν.  Εντυπωσιασμένος από την όψη του κόσμου,  ο σκεπτικιστής βουτά μέσα σε ιδέες,  ο επιστήμονας μέσα σε γεγονότα,  απ’ όπου βγαίνοντας σε λίγο,  καταφεύγουν και οι δύο τους,  σ’ εκείνες τις ποιότητες της ύπαρξής μας που μας ταιριάζουν καλύτερα στο ριψοκίνδυνο τόλμημα της ζωής.  Απευθύνονται με τρόπο επιτακτικό στη λογική μας,  στην εξυπνάδα μας,  στην επιθυμία μας για γαλήνη ή ταραχή·  όχι σπάνια στις προκαταλήψεις μας,  μερικές φορές στους φόβους μας,  μα πάντοτε στην ευπιστία μας.  Και οι λέξεις τους ακούγονται με σεβασμό,  γιατί το ενδιαφέρον τους στρέφεται σε θέματα σοβαρά : την καλλιέργεια του πνεύματός μας,  και την κατάλληλη φροντίδα του σώματός μας,  την επίτευξη των φιλοδοξιών μας,  την τελειοποίηση των μέσων και την εξύμνηση των πολύτιμων προθέσεών μας. 

     Μα με τον καλλιτέχνη τα πράγματα είναι διαφορετικά.

     Έχοντας ν αντιμετωπίσει το ίδιο αινιγματικό θέαμα, ο καλλιτέχνης βυθίζεται στον εαυτό του,  και σ’ εκείνη την έρημη περιοχή της έντασης και των συγκρούσεων και,  αν το αξίζει και είναι τυχερός,  βρίσκει την ανταμοιβή του για την γοητεία που ασκεί.  Γοητεύει τις λιγότερο φανερές μας ικανότητες : εκείνο το μέρος της φύσης μας,  που εξαιτίας των σκληρών συνθηκών της ύπαρξής μας,  βρίσκεται αναγκαστικά κρυμμένο μέσα στα πιο ανθεκτικά και σκληρά γνωρίσματα – σαν το τρωτό σώμα μέσα σε μια ατσάλινη πανοπλία.  Σύντομα η γοητεία και η συγκίνηση που προκαλεί ξεχνιούνται,  μα η επίδρασή τους διατηρείται για πάντα.  Η σοφία των γενιών που ακολουθούν απορρίπτει ιδέες,  αμφισβητεί γεγονότα,  καταλύει θεωρίες.  Μα ο καλλιτέχνης ασκεί τη γοητεία του στο μέρος της ύπαρξής μας που δεν εξαρτάται απ’ τη σοφία ·  σ’ εκείνο το πράγμα μέσα μας που είναι δώρο και όχι απόκτημα – και,  γι’ αυτό το λόγο,  διατηρείται πολύ περισσότερο.  Μιλά στην ικανότητά μας για απόλαυση και θαυμασμό,  στην αίσθηση του μυστηρίου που κυκλώνει τη ζωή μας,  στην αίσθηση του οίκτου,  της ομορφιάς και του πόνου ·  στο κρυφό συναίσθημα της συντροφικότητας για τη φευγαλέα μα αναμφισβήτητη πίστη στην αλληλεγγύη και στη συμπαράσταση που κρατά ενωμένες τις μοναξιές από αμέτρητες καρδιές,  για την αλληλεγγύη στα όνειρα,  στη χαρά,  στη λύπη,  στις φιλοδοξίες,  στις ψευδαισθήσεις,  στην ελπίδα,  στο φόβο, σ’ όλα τα πράγματα που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά τον ένα στον άλλο – τους νεκρούς κοντά στους ζωντανούς,  και τους ζωντανούς σ’ όσους δεν έχουν ακόμα γεννηθεί.  »   

Joseph Conrad

Πρελούδιο

 Υπό κατασκευή

Τρυφερό έγκλημα



Φόνος για αξιοπρέπεια και αυτοκτονία από αγάπη

     Παραθέτω ένα απόκομμα εφημερίδας που μου έκανε τρομερή εντύπωση όταν το πρωτοδιάβασα. Δε θυμάμαι πλέον λεπτομέρειες για το ποία εφημερίδα ήταν, αλλά το ‘ανεβάζω’ ατόφιο με το όνομα του αρθρογράφου. Για να το διαβάσετε απλά πατήστε πάνω στην εικόνα για να τη μεγεθύνετε. 

Η αναζήτηση των λεπτομερειών!

Μικρές, πολύχρωμες, ενδιαφέρουσες και (μάλλον) άγνωστες λεπτομέρειες που μου έκαναν εντύπωση, καταγράφονται εεεεεεδώ ακριβώς!

• Ως γνωστόν, το αγγλικό ‘etc.’ χρησιμοποιείται για να δηλώσει το ‘και τα λοιπά’ και είναι συντομογραφία της έκφρασης  ‘et cetera’. Το λατινικό ‘et cetera’ δεν είναι παρά η ελληνική έκφραση ‘και τα έτερα’!

  

Ο ιστορικός

Βιβλίο : Ο ιστορικός (Εκδόσεις Λιβάνη 2005,  656 σελίδες)

Συγγραφέας : Elizabeth Kostova

     Όντας μεγάλος λάτρης της  ‘βαμπιρικής’ λογοτεχνίας παρακινήθηκα τόσο από φίλους και κριτικές όσο και από την πειστική και πολλά υποσχόμενη περιγραφή στο οπισθόφυλλο του βιβλίου να διαβάσω το ντεμπούτο μυθιστόρημα της Αμερικανίδας E. Kostova.  Η απίστευτη έκρηξη επιτυχίας των (πλαστικών) Twilight saga, Vampire diaries και True blood που επέβαλαν τους βρικόλακες ως το νέο trend με έκανε να τηρώ επιφυλακτική στάση  απέναντι στις νέες κυκλοφορίες.  Ωστόσο ‘Ο ιστορικός’ (όντας και προγενέστερος των παραπάνω) φάνταζε ως η εξαίρεση-αντίδοτο στην κρίση.  Δυστυχώς οι προσδοκίες μου διαψεύστηκαν με το χείριστο τρόπο καθώς το βιβλίο όχι μόνο δεν ανανεώνει το (πράγματι κορεσμένο) είδος, αλλά περνάει χωρίς να ακουμπάει,  αντιγράφοντας ξεδιάντροπα τη μόδα που μεσολάβησε ανάμεσα στα Lord of the rings και Twilight,  αυτή του κώδικα Da Vinci. 

     Το ‘βιογραφικό’ της κυκλοφορίας  του βιβλίου είναι εντυπωσιακό αλλά και ενδεικτικό της στάσης των μεγάλων εταιριών που προσπάθησαν να το προωθήσουν ως το next big thing : αγορά των δικαιωμάτων από την Little Brown έναντι 2 εκατ. δολαρίων (!),  συντονισμένη προβολή και προώθηση από την τελευταία με συνέπεια τη ρεκόρ-κατάληψη της πρώτης θέσης στη NY Times best seller list μετά από διάθεση μιας εβδομάδας και πώληση των screenplay δικαιωμάτων στη Sony.

     Περνώντας στο δια ταύτα, η δράση του μυθιστορήματος εξελίσσεται μέσω  των σημειώσεων και των επιστολών που καταγράφουν οι ήρωες στα πρότυπα της αφήγησης του Δράκουλα από τον Bram Stoker.  Η ιστορία αυτή κάθε αυτή αφορά τον εντοπισμό του πραγματικού τάφου του πρίγκιπα-βαμπίρ Βλάντ Τσέπες Δράκουλα,  μέσω επίπονων ερευνών και επικίνδυνων περιπετειών που διεξάγονται από 3 γενιές ανθρώπων σε διάφορες χρονικές περιόδους στα Βαλκάνια, την Ιταλία, την Αγγλία και την Αμερική.  Σκοπός είναι η θανάτωση του τέρατος και η σωτηρία ενός αιχμάλωτου καθηγητή.  Το βιβλίο ξεκινάει δυναμικά αλλά γρήγορα το ενδιαφέρον βαλτώνει, λόγω της υπερβολικά αργής εξέλιξης και των αποστειρωμένων-άχρωμων χαρακτήρων, για να καταλήξει σε μια απογοητευτική κλιμάκωση με ελάχιστη δράση και ένταση και ένα, μάλλον μεγάλο, λογικό κενό (όσον αφορά τα κίνητρα του Δράκουλα).  Παράλληλα,  η γραφή και η δράση αποτελούν νερόβραστη κόπια του κώδικα Da Vinci –με τον τελευταίο, παρότι mainstream, να έχει σαφώς πιο μεγάλη συνοχή, πρωτοτυπία και νεύρο.  Σε μια από τις λίγες κριτικές που με βρίσκουν σύμφωνο η Polly Shulman (Newsday) επισημαίνει πως το βιβλίο αποτυγχάνει να αναπτύξει τους κεντρικούς του άξονες που είναι η ιστορία,  το κακό και ο θάνατος. 

     Όλα τα παραπάνω, plus το κερασάκι πως,  από τις 4 φορές που αναφέρεται η Ελλάδα, στις 3 τονίζεται το πόσο βρόμικη είναι (ακόμη και το παράθυρο του ξενοδοχείου!) - σε αντιδιαστολή πάντα με όλες τις πολύ όμορφες περιγραφές των άλλων χωρών- με έκαναν να μην ευχαριστηθώ σχεδόν καθόλου την εμπειρία της ανάγνωσης του συγκεκριμένου πονήματος.

     Σαν επίλογο δεν έχω παρά να αναφέρω βιβλία του είδους που πραγματικά ξεχώρισαν  με πρώτο και προφανέστερο το Δράκουλα του Bram Stoker.  Για όσους μπορούν άνετα να διαβάσουν αγγλικά βιβλία συστήνω χωρίς καμία μα καμία επιφύλαξη τα The vampire Lestat (της σπουδαίας Anne Rice) και τις 13τομες clan  novel σειρές  των Vampire the masquerade και Vampire the dark ages.  Όσοι πιστοί προσέλθετε…

Trivia

àΟ τίτλος του βιβλίου μπορεί να αναφέρεται σε οποιονδήποτε εκ των πρωταγωνιστών – ακόμη και στο Δράκουλα.

 Μουτζούρης Κωνσταντίνος

          

Elizabeth Kostova

Tombi!

Παιχνίδι : Tombi!

Κονσόλα : Sony Playstation


     Σωτήριο έτος 1997!  Οι κονσόλες επόμενης γενιάς και τα επαναστατικά τους παιχνίδια ( Super Mario 64,  Crash Bandicoot κ.α.) ανατρέπουν το δισδιάστατο gaming status quo προς χάριν της νέας 3D εποχής.  Σε πείσμα των καιρών κυκλοφορεί για playstation το Tombi! -ένα ψευδό-3D, πραγματικό 2D, platform/action με R.P.G. στοιχεία παιχνίδι-,  πνευματικό παιδί του Tokuro Fujiwara (δημιουργό -μεταξύ άλλων- του Megaman και του Ghosts ‘n goblins).

     Στο Tombi! ο παίχτης αναλαμβάνει το ρόλο του ομώνυμου ήρωα, ενός άγριου αγοριού με ροζ μαλλιά που πρέπει να ταξιδέψει σε έναν παραμυθένιο κόσμο,  να νικήσει τα 7 κακά γουρούνια(!)  που τον κατέλαβαν με ξόρκια και  να ανακτήσει από αυτά το χρυσό βραχιόλι του παππού του.  Πίσω από το παιδικό σενάριο κρύβεται ένα εθιστικό και πανέξυπνα σχεδιασμένο παιχνίδι.  Για να προχωρήσει η δράση του,  ο παίχτης οφείλει να λύσει γρίφους αλληλεπιδρώντας με τους n.p.c.s ^{(*non playable characters)} των εκάστοτε σκηνικών ,  ξεπερνώντας platform εμπόδια και ανακαλύπτοντας νέα αντικείμενα και δυνάμεις.  Τα γραφικά είναι πανέμορφα, ζωηρά και ξεκούραστα ενώ και ο ήχος  δένει   απόλυτα με το σύνολο.  Το παιχνίδι –με δράση που θυμίζει Legend of Zelda και γραφικά  a la Yoshi’s island- θα μπορούσε άνετα να είχε κυκλοφορήσει υπό την αιγίδα της Nintendo,  αν και οι συγκρίσεις το αδικούν, καθώς είναι πραγματικά ξεχωριστό.

     Δυστυχώς και παρόλα τα εξαιρετικά review που απέσπασε από τον τύπο,  η περιορισμένη διανομή του τίτλου οδήγησε το studio της developer εταιρίας  Whoopee Camp  σε κλείσιμο, λίγο μετά την κυκλοφορία ενός (καλού μεν, αλλά όχι εξίσου ποιοτικού) sequel.  To Tombi! απέκτησε post-mortem τη φήμη που του άξιζε και έχει πλέον αναχθεί σε συλλεκτικό cult διαμάντι (σε online δημοπρασίες η τιμή του ξεκινάει από τις 75 λίρες Αγγλίας).

     Το Tombi! ήταν,  είναι και θα παραμείνει,  όσα χρόνια και αν περάσουν,  ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια.  Είναι η επιτομή των έξυπνων παιχνιδιών ·  απαιτεί σκέψη,  δεξιοτεχνία και φαντασία,  έχει ιδανικό μέγεθος (πλέον το τερματίζω σε 6 περίπου ώρες) και μόνο αρνητικό το αργό,  μερικές φορές,   φόρτωμα (loading).  Το συστήνω σε όλους τους gamers ανεξαιρέτως και τους προτρέπω να το προσεγγίσουν με σεβασμό και να μην ξεγελαστούν από τα παιδικά του χρώματα.

Trivia, spoilers and secrets

  

- Το παιχνίδι αποτελεί ιδανική πρόταση για eboot σε PSP με unofficial firmware τόσο λόγω του στυλ και  των γραφικών του όσο και της μη-χρήσης των L2 και R2 πλήκτρων.

- Ανάμεσα στην ευρωπαϊκή και αμερικάνικη έκδοση υπάρχουν δύο βασικές διαφορές.  Στην pal έκδοση ο τίτλος του παιχνιδιού είναι “Tombi!” και το τραγούδι της εισαγωγής το No sweat! ενώ στην NTSC έχουμε αντίστοιχα “Tomba!” και την instrumental version του Paradise.

- Συνολικά υπάρχουν 130 events.  Αν και δεν είναι απαραίτητος ο εντοπισμός και η λύση όλων τους για την ολοκλήρωση του παιχνιδιού, είναι η πραγματική πρόκληση που προσφέρεται.  Εφιστάται λοιπόν η προσοχή των τελειομανών σε μερικά events που άπαξ και παρέλθει η κατάλληλη στιγμή είναι αδύνατο να ξεκλειδωθούν.  (Spoiler #01 : Μη βρείτε όλες τις κρυψώνες του Yan αν πρώτα δεν επισκεφτείτε τον πατέρα του στο  Hidden village την πρώτη φορά που θα πάτε στα Lava caves ώστε να αποκτήσετε το event “Take out”.  Spoiler#02 : Πέρα από τα καρφιά του, μη σπάσετε με το blackjack το ίδιο το βαρέλι στην Wobbly wharf ώστε ρίχνοντάς το στο νερό να ξεκλειδωθεί το event “Where the barrel rolls”.)

- Χωρίς να το έχω επιβεβαιώσει προσωπικά , το save του Tombi με 130 events ολοκληρωμένα ξεκλειδώνει στο Tombi 2 – The evil swine return κάποια extra events.

- Αν φτάσετε στον 100 year old wise man χωρίς να έχετε σπάσει ούτε ένα kokka egg θα πετάξει τον Tombi από το παράθυρο νευριασμένος!

- Spoiler#03 : ‘Ένας εναλλακτικός τρόπος απόκτησης του biting plant flower (πέρα από την εύρεση του σε σεντούκι) είναι και ο εξής : Στην αρχή του forest of all beginnings χτυπήστε το μπλε μήλο που βρίσκεται πάνω στις κολοκύθες με τον blackjack ώστε να πέσει και να φαγωθεί από το φυτό.

- Spoiler#04 : Είναι σχετικά δύσκολο να βρεθεί το baby Koma pig.  Στην πρώτη οθόνη του παιχνιδιού δελεάστε ένα Koma pig προς το peach flower και μόλις αυτό πλησιάσει σε ακτίνα βολής πηδήξτε πάνω στο λουλούδι και ψεκάστε το με τη γύρη (event “Peach flower gas”).Trivia, spoilers and secrets

Εξώφυλλο

Screenshot #01

Screenshot #02