Ο ιστορικός

Βιβλίο : Ο ιστορικός (Εκδόσεις Λιβάνη 2005,  656 σελίδες)

Συγγραφέας : Elizabeth Kostova

     Όντας μεγάλος λάτρης της  ‘βαμπιρικής’ λογοτεχνίας παρακινήθηκα τόσο από φίλους και κριτικές όσο και από την πειστική και πολλά υποσχόμενη περιγραφή στο οπισθόφυλλο του βιβλίου να διαβάσω το ντεμπούτο μυθιστόρημα της Αμερικανίδας E. Kostova.  Η απίστευτη έκρηξη επιτυχίας των (πλαστικών) Twilight saga, Vampire diaries και True blood που επέβαλαν τους βρικόλακες ως το νέο trend με έκανε να τηρώ επιφυλακτική στάση  απέναντι στις νέες κυκλοφορίες.  Ωστόσο ‘Ο ιστορικός’ (όντας και προγενέστερος των παραπάνω) φάνταζε ως η εξαίρεση-αντίδοτο στην κρίση.  Δυστυχώς οι προσδοκίες μου διαψεύστηκαν με το χείριστο τρόπο καθώς το βιβλίο όχι μόνο δεν ανανεώνει το (πράγματι κορεσμένο) είδος, αλλά περνάει χωρίς να ακουμπάει,  αντιγράφοντας ξεδιάντροπα τη μόδα που μεσολάβησε ανάμεσα στα Lord of the rings και Twilight,  αυτή του κώδικα Da Vinci. 

     Το ‘βιογραφικό’ της κυκλοφορίας  του βιβλίου είναι εντυπωσιακό αλλά και ενδεικτικό της στάσης των μεγάλων εταιριών που προσπάθησαν να το προωθήσουν ως το next big thing : αγορά των δικαιωμάτων από την Little Brown έναντι 2 εκατ. δολαρίων (!),  συντονισμένη προβολή και προώθηση από την τελευταία με συνέπεια τη ρεκόρ-κατάληψη της πρώτης θέσης στη NY Times best seller list μετά από διάθεση μιας εβδομάδας και πώληση των screenplay δικαιωμάτων στη Sony.

     Περνώντας στο δια ταύτα, η δράση του μυθιστορήματος εξελίσσεται μέσω  των σημειώσεων και των επιστολών που καταγράφουν οι ήρωες στα πρότυπα της αφήγησης του Δράκουλα από τον Bram Stoker.  Η ιστορία αυτή κάθε αυτή αφορά τον εντοπισμό του πραγματικού τάφου του πρίγκιπα-βαμπίρ Βλάντ Τσέπες Δράκουλα,  μέσω επίπονων ερευνών και επικίνδυνων περιπετειών που διεξάγονται από 3 γενιές ανθρώπων σε διάφορες χρονικές περιόδους στα Βαλκάνια, την Ιταλία, την Αγγλία και την Αμερική.  Σκοπός είναι η θανάτωση του τέρατος και η σωτηρία ενός αιχμάλωτου καθηγητή.  Το βιβλίο ξεκινάει δυναμικά αλλά γρήγορα το ενδιαφέρον βαλτώνει, λόγω της υπερβολικά αργής εξέλιξης και των αποστειρωμένων-άχρωμων χαρακτήρων, για να καταλήξει σε μια απογοητευτική κλιμάκωση με ελάχιστη δράση και ένταση και ένα, μάλλον μεγάλο, λογικό κενό (όσον αφορά τα κίνητρα του Δράκουλα).  Παράλληλα,  η γραφή και η δράση αποτελούν νερόβραστη κόπια του κώδικα Da Vinci –με τον τελευταίο, παρότι mainstream, να έχει σαφώς πιο μεγάλη συνοχή, πρωτοτυπία και νεύρο.  Σε μια από τις λίγες κριτικές που με βρίσκουν σύμφωνο η Polly Shulman (Newsday) επισημαίνει πως το βιβλίο αποτυγχάνει να αναπτύξει τους κεντρικούς του άξονες που είναι η ιστορία,  το κακό και ο θάνατος. 

     Όλα τα παραπάνω, plus το κερασάκι πως,  από τις 4 φορές που αναφέρεται η Ελλάδα, στις 3 τονίζεται το πόσο βρόμικη είναι (ακόμη και το παράθυρο του ξενοδοχείου!) - σε αντιδιαστολή πάντα με όλες τις πολύ όμορφες περιγραφές των άλλων χωρών- με έκαναν να μην ευχαριστηθώ σχεδόν καθόλου την εμπειρία της ανάγνωσης του συγκεκριμένου πονήματος.

     Σαν επίλογο δεν έχω παρά να αναφέρω βιβλία του είδους που πραγματικά ξεχώρισαν  με πρώτο και προφανέστερο το Δράκουλα του Bram Stoker.  Για όσους μπορούν άνετα να διαβάσουν αγγλικά βιβλία συστήνω χωρίς καμία μα καμία επιφύλαξη τα The vampire Lestat (της σπουδαίας Anne Rice) και τις 13τομες clan  novel σειρές  των Vampire the masquerade και Vampire the dark ages.  Όσοι πιστοί προσέλθετε…

Trivia

àΟ τίτλος του βιβλίου μπορεί να αναφέρεται σε οποιονδήποτε εκ των πρωταγωνιστών – ακόμη και στο Δράκουλα.

 Μουτζούρης Κωνσταντίνος

          

Elizabeth Kostova